هدف من

به نام آنکه مقصد تمامی رفتن هاست…

برای تو مینویسم هدف دوست داشتنی ِ من.
برای تو که با هربار از نو تقاضا کردنت تپش های قلبم به شماره می افتد.
برای تو مینویسم که باهزاران بار شکست و به زانودر آمدن در برابرت باز هم می ایستم! با اقتداری همچون کوه و دستهای مشتاقم را دوباره به سمتت دراز میکنم و پاهای خسته ی تاول زده ام را به یکباره از زمین می کَنم و دوباره به سمت تو دویدن را ادامه میدهم…

” عشق” گاهی چه بزرگ میشوند کوچکترین های این زندگی!!
چیزهایی به کوچکی چند واژه چه مفهوم عمیقی را پشت خود پنهان می کنند. مفهومی به عظمت عشق!!!!
اگرچه که عشق را جز عشق معنا کردن رسم عاشقی نیست… اما من تورا اینگونه حس میکنم 🙁 عطش شدید قلبی)
وچه عطشی میتوانست این چنین آتش درونم را شعله ور کند جز عشق تو هدف من؟؟!
چه زیبا میگفت گرانمایه استادم که
” عشق در هیچ قالبی نمی گنجد”

مگرمیشود چیزی جز عشق این چنین خواسته هایم را در برابرت به تعظیم در آورد؟؟
بجز عاشق چه اسمی شایسته ی این حال من است که حتی در خواب هم ثانیه ای از تو غافل نمیشوم؟! خواب برای من فرصتی است تا تورا زیباتر تصویر کنم!!
به راستی انتظار اگر میدانست که روزی مانعی میشود میان من وتو در لحظه جان میداد واین وصال را واسطه میشد.

هدف من!
مگر پروردگار تورا نیز اراده ای انسان گونه بخشیده که توانسته ای اینچنین مرا پایبند خود کنی؟! یک پایبندی چند ساله!! چرا از تو دست نمیکشم! چرا رهایت نمیکنم؟! چرا همچون دیگر جذابیتهای دنیا برایم تکراری نمیشوی؟! چرا نمیتوانم برزبان بیاورم اگر نشد ….؟؟
چرا این عشق یکطرفه مرا خسته نمیکند؟! چرا این همه ناز تورا خریدارم من؟!

“خب معلوم است دیگر، چرا که من در تو معنا میشوم!
تو پیوند دهنده ی من با قدرت اراده ام هستی!
تو مسلخگاه تمامی خواهشهای نفسانی منی!
روز رسیدن به تو روز به تصویر کشیدن خود واقعی ِ من! و قدرت درونیم است! وثابت کردن خودم به همه آنهایی
که میگفتند نمیتوانی!!”
زیبایی عشق های جهان به ارزشمندی معشوقه هایشان است ،حقا که اینهمه ناز بی دلیل نیست!

هدفم!
به یاد داری روزی که دستهایمان را در هم گره کردیم و پیمان بستیم! من که خوب به خاطر دارم!
من به تو قول دادم تا روز وصال خستگی را تحویل نمیگیرم! هر ثانیه را با مفهوم عشق آغشته میکنم! همه را کنار میزنم تا مسیر رسیدن به تورا با پای دل بیایم تا این انتظار را برای تو شیرین کنم…
وچه زیبا به قرارهای من گوش میکردی و لبخند میزدی!

باهمان لبخند شیرینت گفتی :
نمیترسی از اینکه شاید قواره ی من نشوی؟؟!
“ترس؟!!
در مسیر عاشقی جان هم رنگ میبازد در برابر تو!!”

این را گفتم اما دلم رضا نداد آرامترت نکنم !! گفتم شرطی بذار!!! از مور سلیمان کمتر نیستم که به معشوقه اش قول ساخت عمارتی را داد و در آن مسیر تمام تلاش خود را کرد هرچند که میدانست شاید عمرش کفاف ندهد !
همین تلاش های بی وقفه است که به عاشقی رنگ زیبایی می پاشد…

گفتی در مرام عاشقی نیست عشق را در بند شرایط کردن! خواسته ای ناچیز دارم اجابتم کنی برایم محقق میشود که تو به راستی شایسته ی منی!
بی مهابا گفتم هرچه که باشد!!
وچه زیبا ادامه میدهی هدفم….
مسیر سختی پیش رو داری !
خواهان من بسیارند!
کتابها یک به یک به صف ایستاده اند!
بی خوابی های پی درپی!
سردردهای تکراری! آزمون های مکرر! شکست های متوالی!
تنگ شدن هرروز حلقه ی زمان!
روزها وشبها بی قراری و انتظار وصال! شایستگان بسیاری میبینی!
تحقیر میشوی!
شاید دیوانه خطاب شوی که چند باره پا در این مسیر گذاشته ای!
شاید امکانات سفرت همچون دیگران مهیا نباشد!
اما؛
من از تو میخواهم:

“فارغ از همه ی این هیاهو ها عاشقی را به زیباترین شکل ممکن به تصویر بکشی ?
همین”

دلم را به لرزه در می آورد خواستنت!
مرا توان این پیمان هست؟؟
به چشمانت که خیره میشوم !
به زیبایی روزهای با توبودن که می اندیشم!!
بازبان جان پیمانت را لبیک میگویم…!

هدف من ! معشوقه ی من!
به تو قول میدهم
“در مسیر وصال تو عاشقی کنم تا پای جان!
من زیباترین عشق تاریخ را به تصویر میکشم!
ثابت میکنم غیرتی ترین خواهان توام.”

هرشب تلاشهایم در این مسیر را بیشتر وبیشتر میکنم تا بدانی که من خواستنم خواستن است، آنجا که به راستی اراده کنم.”

?
??
???
????
?????